وایت برد

من تو اتاق کارم یک وایت برد دارم .دو سومش پر از نوشته های مهندسی است ! یک مشت عدد و رقم . من توی یک گوشه اش گاهی چیز ی می نویسم .یک خط شعر یا چیزی شبیه به این.و هر کس میاید تو اتاق یک اظهار نظری در موردش میکند ,البته بیشتر به شوخی برگزار میشود.چند وقتی است که دلم میخواهد این شعر شاملو را بنویسم اما نمیشود.در واقع حیف این شعر بود که مضحکه بشود,بعلاوه کلمه ممنوعه ! راهم زیاد تکرار کرده است . اما اینجا دیگرهیچ عدد و رقمی نیست پس همینجا می نویسمش:

همه
لرزش دست و دلم
از آن بود
که عشق
پناهی گردد,
پروازی نه
گریزگاهی گردد.
آی عشق, آی عشق
چهره ای آبی ات پیدا نیست.
و خنکای مرهمی
بر شعله ی زخمی
نه شور شعله
بر سرمای درون.
آی عشق, آی عشق
چهره ای سرخ ات پیدا نیست.
غبار تیره ی تسکینی
بر حضور وهن
و دنج رهایی
بر گریز حضور
آی عشق آی عشق
رنگ آشنای ات
پیدا نیست.