از پائیز بدم میاید

از پائیز بدم میآید.صبحهایش بدون خورشیداست و نمیفهمی کی واقعا صبح شده است. درست است که زمستان هم هواتاریک است ولی تو زمستان وقتی یادت میاد که برفی پشت پنجره است حالت خوب میشود.هوا یک جور بدی سرد میشود. من از سرما بدم میاید.اما سرمای زمستان یک جور مطمئنی سرداست, تکلیفت مشخص است شال گردن و پالتو و چکمه حسابی گرمت میکننداما تو پائیز شبها باید تند تند توی خیابان راه بروی که یخ نکنی چون صبح که از خانه بیرون میامیدی اصلا به نظر نمیرسید شب بتواند اینقدر سرد بشود.از اینکه گردنم را تو یقه ام فرو ببرم و تند تند از جلوی جاهایی که دوست دارم رد بشوم و از سرما نتوانم با خیال راحت نگاهشان کنم, بدم میاید.
از اینکه نوک دماغم مثل دلقکها قرمز بشود متنفرم دماغم با اندازه کافی بزرگ است و وقتی که قرمز هم میشود خیلی زشت میشوم آن وقت است که از پائیز بیشتر بدم میاد.
پاییز که شروع میشود دچاردلهره ی عجیبی میشوم .مثل اول مهرهای مدرسه که همیشه نگران کلاس بندی بودم که آیا با دوستهایم تو یک کلاس میافتم ؟آیا معلم خوب معلم ما میشود؟آیا بچه زرنگها توی کلاس ما هستند؟همیشه دوست داشتم تو کلاسی که پر از بچه درسخوان است شاگرد اول بشوم.
از پائیز خوشم نمیاد چون معمولا بی حوصله و غمگینم .دکترها میگویندبعضی از آدمها تو پائیز افسردگی میگیرند.نمی دانم منهم جزوه آنها هستم یا نه فقط میدانم پائیز یک جور شبیه خودم است شاید واسه همین است که ازش بدم میاید یک فصل مرد د و معلق وبلا تکلیف.